حضرت مهدی (ع) در سپیده دم نیمه شعبان 255 هـ .ق در سامرا متولد شدند و تا 260 هـ .ق در کنار پدرشان زندگی کردند.
ایشان را از گزند حاکمان عباسی که تصمیم بر قتل وی داشتند، حفظ نماید؛ ایشان را به بعضی از یاران نزدیک و مورد اعتماد نشان می داد و به عنوان امام بعد از خود معرفی می کرد.
غیبت صغری
غیبت کبری
از شهادت امام عسکری (ع) در 260هـ .ق آغاز امامت امام زمان (ع) است و تا سال 329 هـ. .ق به مدت 69 سال طول کشید و غیبت صغری نام دارد. در این دوره امام (ع) از طریق نواب اربعه یا نواب خاص با پیروان خود در ارتباط بود. شش روز مانده به درگذشت آخرین نایب امام (ع) نامه ای به ایشان نوشت که پس از وی جانشینی نیست و مرحله دوم غیبت آغاز شده است.
از سال 329 هـ .ق آغاز شده و تاکنون ادامه دارد. به دلیل طولانی بودن این دوره از غیبت، آن را غیبت کبری نامیده اند. در غیبت کبری از مسئولیت های امامان (ع) فقط ولایت معنوی با امام زمان (ع) است و مرجعیت دینی و ولایت ظاهری با فقها و علماست.